අද මම ඔබට කියන්න යන්නේ ඉතාමත් ආශ්චර්යමත් කතාවක්. මේ කතාවේ තාක්ෂණය, මිනිස් මනස හා රොබෝවරු එකතු වෙලා තියෙනවා. ඒ වගේම මේ කතාවෙන් අපිට බලාපොරොත්තුවක් ලැබෙනවා. මේ කතාවේ ප්‍රධාන චරිතය තමයි, ටිකක් අමුතු තත්වයක ඉන්න මිනිසෙක්. ඔහුට තමන්ගේ ශරීරයේ බොහෝ තැන් හසුරවන්න බැහැ. ඒ තත්වයට වෛද්‍යවරු “ටෙට්‍රාප්ලේජියා” කියලා කියනවා. ඒ කියන්නේ ඔහුගේ අත් දෙකත්, කකුල් දෙකත් හොඳින් වැඩ කරන්නේ නැහැ. ඒත් ඔහුගේ මනස තවමත් ඉතාමත් ශක්තිමත්ව තියෙනවා. ඒ මනස භාවිතා කරලා ඔහු රොබෝටික් අතක් පාලනය කළා. ඒ කොහොමද කියලා ඔයාලටත් දැනගන්න ආස හිතෙනවා ඇති නේද?
රොබෝටික් අතක් කියන්නේ මොකක්ද?
අපි මුලින්ම බලමු රොබෝටික් අතක් කියන්නේ මොකක්ද කියලා. රොබෝටික් අතක් කියන්නේ මිනිස් අතක් වගේම වැඩ කරන, යන්ත්‍රයකින් හදපු අතක්. මේ අත ලෝහ හා විදුලි රැහැන්වලින් හදලා තියෙනවා. ඒත් ඒකට ජීවයක් නැහැ. ඒක පාලනය කරන්න ඕන කවුරු හරි. සාමාන්‍යයෙන් අපි අත් දෙක පාලනය කරන්නේ අපේ මොළයෙන්. අපි යමක් ගන්න හිතුවොත්, මොළය ඒ ගැන සංඥාවක් අතට යවනවා. ඒත් මේ මිනිසාට ඒ විදිහට තමන්ගේ අත් පාලනය කරන්න බැහැ. ඒ නිසා විද්‍යාඥයෝ හිතුවා, “අපි මේ මිනිසාගේ මනස භාවිතා කරලා රොබෝටික් අතක් පාලනය කරමු” කියලා.
මනසින් පාලනය කරන්නේ කොහොමද?
මේක ටිකක් අමුතුයි වගේ දැනෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඇත්තටම ඒක ඉතාමත් සරලයි. අපේ මොළය තමයි අපේ ශරීරයේ සියලුම දේවල් පාලනය කරන්නේ. ඔයා හිතන දෙයක් ගැන මොළයේ රටා (patterns) හැදෙනවා. උදාහරණයකට, ඔයාට යමක් ගන්න ඕන කියලා හිතුනොත්, මොළයේ ඒ ගැන විශේෂ සංඥාවක් යනවා. විද්‍යාඥයෝ මේ සංඥා රොබෝටික් අතට යවන්න උපකරණයක් හැදුවා. ඒ උපකරණයේ නම “බ්‍රේන්-කම්පියුටර් ඉන්ටර්ෆේස්” (BCI) කියලා. ඒකෙන් කරන්නේ මොළයේ සංඥා රොබෝටික් අතට යවන එක.
මේ මිනිසාගේ මොළයට කුඩා උපකරණයක් (ඉලෙක්ට්‍රෝඩ්) ඇතුල් කළා. ඒ උපකරණය මොළයේ සංඥා අල්ලගෙන කම්පියුටරයකට යවනවා. ඊට පස්සේ කම්පියුටරය ඒ සංඥා තේරුම් ගෙන රොබෝටික් අතට කියනවා, “මෙන්න මෙහෙම ගන්න” කියලා. ඒ විදිහට ඔහු හිතන දේ රොබෝටික් අත කරනවා.
රොබෝ අත භාවිතා කරලා ඔහු මොනවද කළේ?
මේ මිනිසා මේ රොබෝටික් අතෙන් ගොඩක් දේවල් කළා. උදාහරණයකට, ඔහු කැබිනට් එකක් ඇරලා, කෝප්පයක් ගත්තා. ඊට පස්සේ ඒ කෝප්පය වතුර බෙදන යන්ත්‍රයක් යටින් තිබ්බා. ඒ විතරක් නෙමෙයි, ඔහුට යමක් අල්ලන්නත්, ඒක එහෙන් මෙහෙන් ගෙනියන්නත් පුළුවන් වුණා. මේ දේවල් ඔයාලට සාමාන්‍ය විදිහට පේන්න පුළුවන්. ඒත් ඔහුට මේවා ලොකු ජයග්‍රහණ. මොකද ඔහුට තමන්ගේ ශරීරයෙන් මේ දේවල් කරන්න බැහැ. ඒ නිසා මේ රොබෝටික් අත ඔහුට නැති වුණ ඒ හැකියාව ආපසු ගෙනාවා.
මොකක්ද මේකේ විශේෂත්වය?
මේ රොබෝටික් අත විශේෂ වෙන්න හේතුවක් තියෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් මේ වගේ උපකරණ ටික දවසකින් වැඩ කරන එක නවතිනවා. මොකද මොළයේ සංඥා ටික ටික වෙනස් වෙනවා. ඒත් මේ උපකරණය මාස හතක් තිස්සේ හොඳින් වැඩ කළා. ඒක ලොකු දෙයක්. විද්‍යාඥයෝ කියනවා මේකෙන් තවත් හොඳ දේවල් කරන්න පුළුවන් කියලා. ඒකට හේතුව තමයි, මේ උපකරණයට මොළයේ වෙනස්කම් තේරුම් ගන්න පුළුවන් වීම. ඒ වගේම ඒ වෙනස්කම් අනුව රොබෝටික් අත වෙනස් කරන්නත් පුළුවන්.
මේකෙන් විද්‍යාඥයො ඉගෙන ගත්තු දේ මොනවද?
විද්‍යාඥයෝ මේකෙන් ගොඩක් දේවල් ඉගෙන ගත්තා. එකක් තමයි, මොළයේ රටා ටිකෙන් ටික වෙනස් වෙනවා. ඒත් ඒ රටාවල හැඩය වෙනස් වෙන්නේ නැහැ. ඒක තේරුම් ගත්තම, රොබෝටික් අත ඒ වෙනස්කම් අනුව හදන්න පුළුවන්. ඒ වගේම මේ මිනිසා රොබෝටික් අත බලාගෙන තමන් හිතන දේ හරියට කරනවද කියල බැලුවා. එහෙම බලද්දී ඔහුට තවත් හොඳින් පාලනය කරන්න පුළුවන් වුණා.
මේකෙන් ලැබෙන බලාපොරොත්තුව මොකක්ද?
මේකෙන් ගොඩක් අයට බලාපොරොත්තුවක් ලැබෙනවා. ලෝකේ ගොඩක් අයට තමන්ගේ ශරීරය හසුරවන්න බැහැ. ඔවුන්ට මේ වගේ රොබෝටික් අත් ලැබුණොත්, ඔවුන්ට තමන්ටම ආහාර කන්න, වතුර බොන්න වගේ දේවල් කරන්න පුළුවන්. ඒක ඔවුන්ගේ ජීවිත වෙනස් කරනවා. ඒ වගේම තවත් වැඩි දියුණු කළොත්, මේකෙන් කතා කරන්න බැරි අයටත් උදවු කරන්න පුළුවන් වෙයි. විද්‍යාඥයෝ හිතනවා මේක තවත් වේගවත් හා දියුණු කරන්න පුළුවන් කියලා.
මේක හදන්න ලේසිද?
මේ රොබෝටික් අත හදන්න ලේසි නැහැ. මොකද මේකෙදි මොළයට කුඩා උපකරණයක් දාන්න ඕන. ඒකට සැත්කමක් කරන්න වෙනවා. ඒ වගේම මේකට ගොඩක් ලොකු යන්ත්‍ර ඕන වෙනවා. ඒ නිසා මේක ලාබදායක නැහැ. ඒත් විද්‍යාඥයෝ හිතනවා මේක තවත් දියුණු කරලා, පහසු හා ලාභදායක කරන්න පුළුවන් කියලා. ඒ වෙනකල් තව ටිකක් කාලය ගත වේවි.
අපිට මොකද වෙන්නේ?
මානව ඩීඑන්ඒ (DNA) අනාගත ඩිජිටල් දත්ත ගබඩා බවට පත්වීමට සූදානම්
මිහිපිට ඇත්තටම යෝධයෝ ඉඳල තියෙනවද?
මේ කතාවෙන් අපිට ගොඩක් දේවල් ඉගෙන ගන්න පුළුවන්. එකක් තමයි, තාක්ෂණයෙන් මිනිස් ජීවිත සැපවත් කරන්න පුළුවන් කියන එක. ඒ වගේම අපිට බලාපොරොත්තුව තියාගන්න ඕන කියන එකත් ඉගෙන ගන්න පුළුවන්. මේ මිනිසා තමන්ගේ ශරීරයෙන් වැඩ කරන්න බැරි වුණත්, ඔහු බලාපොරොත්තුව අතෑරියේ නැහැ. ඒ නිසා ඔහුට මේ විදිහට ජයග්‍රහණයක් ලැබුණා.
අන්තිමේදී මේකෙන් පේන්නේ තාක්ෂණය හා මිනිස් මනස එකතු වුණාම මොනතරම් දේවල් කරන්න පුළුවන්ද කියන එක. ඔයාලත් හිතන්න, තව අවුරුදු කීපයකින් මොනවා වෙයිද කියලා. එතකොට රොබෝවරු අපිට උදවු කරනවා විතරක් නෙමෙයි, අපේ යාළුවෝ වෙන්නත් පුළුවන්!
